DOKART SPECIAL #3: PERSPEKTIVEN IN KURZFORM – FILME VOM ISFF CLERMONT-FERRAND | PERSPECTIVES IN SHORT FORM – FILMS FROM ISFF CLERMONT-FERRAND | PERSPEKTYWY W KRÓTKIEJ FORMIE – FILMY Z ISFF CLERMON

LATÜCHT

| FR | FRI | PT 10.10.2025 | 19:30 – 21:30

ab | from | od 21:30: Französischer Abend! | Soirée française! | Wieczór francuski!

Im Anschluss Gespräch mit | Q&A with | Po seansie rozmowa z:

Lucas Brunier-Mestas (Clermont-Ferrand), Jéromê Foch,
Roseline Chamoux-Laurent (l’ACNE Nevers), Filmmakers.

Wie hat das erste Viertel des 21. Jahrhunderts unsere Identitäten geprägt? Diese Frage zieht sich durch fünf sehr persönliche Filme.

How has the first quarter of the 21st century shaped our identities? This question resonates through five deeply personal films.

Jak pierwsza ćwiartka XXI wieku ukształtowała naszą tożsamość? To pytanie przebija się przez pięć bardzo osobistych filmów.

Filme | Films

Saarvocado

Victor Orozco Ramirez, Germany/Mexico, 2025, 8’, Spanish

Ein Ort im Saarland liegt eingebettet in Wälder und wirkt wie auf einem idyllischen Gemälde. Doch beim Wandern stößt man auf einen Bunker und erkennt, dass hinter den friedlich erscheinenden Bäumen dunkle Spuren der Gewalt verborgen liegen. Ein kurzer Essayfilm über Krieg und Wald.

The Saarland town is nestled in forests and resembles an idyllic painting. Yet while hiking, one stumbles upon a bunker and realises that behind the seemingly peaceful trees, dark traces of violence are hidden. A short essay film about war and the forest.

Saara znajduje się w otoczeniu lasów, to niemal idylliczny obraz. Jednak podczas wędrówki można natrafić na bunkry i dostrzec, że za spokojnymi drzewami kryją się mroczne ślady przemocy. Krótki esej filmowy o wojnie i lesie.

Victor Orozco Ramirez

ist Filmemacher mit Herz und Seele. Der Mexikaner, der seit 2002
in Deutschland wohnt, hat sich mit seinen experimentellen Kurzfilmen längst einen Namen in der deutschen und internationalen Kurzfilmszene gemacht. Viele sortieren ihn allerdings immer noch in die Schublade „Animationsfilm“ ein, obwohl er selbst sich als Dokumentarfilmer versteht. Für Orozco Ramirez, der in Hamburg an der Hochschule für bildende Künste unter anderem bei Pepe Danquart studierte, ist die Animation schlicht und einfach „eine Aufnahmetechnik unter vielen“, derer er
sich bedient, um seine Geschichten zu erzählen.

Victor Orozco Ramirez is a filmmaker with heart and soul. Originally from Mexico, he has lived in Germany since 2002 and has
established a name for himself in both the German and international short film scenes with his experimental work. Many still categorise him as an „animated filmmaker,“ though he considers himself a documentary filmmaker. For Orozco Ramirez, who studied under Pepe Danquart and others at the Hamburg Academy of Fine Arts, animation is simply one of many filmmaking techniques he employs to tell his stories.

Victor Orozco Ramirez to filmowiec z sercem i duszą. Meksykanin, mieszkający w Niemczech od 2002 roku, od dawna zyskał uznanie
na niemieckiej i międzynarodowej scenie filmów krótkometrażowych dzięki swoim eksperymentalnym filmom krótkometrażowym. Jednak wielu nadal określa go mianem
„filmowca animowanego”, mimo że sam uważa się za dokumentalistę. Dla Orozco Ramireza, który studiował między innymi pod okiem Pepe Danquarta w hamburskiej Akademii Sztuk
Pięknych, animacja jest po prostu „jedną z wielu technik filmowych”, których używa do opowiadania swoich historii.

512x512

Arthur Chopin, France, 2024, 21‘, French

Im August 2022 wurde die Text-zu-Bild-Künstliche Intelligenz (KI) ‘Stable Diffusion’ in einem privaten Bereich des Internets veröffentlicht. Sie ist die bisher am weitesten entwickelte KI. Dieses Programm ermöglicht es Nutzer*innen, Bilder anhand von von ihnen vorgegebenen Wörtern zu erzeugen. Tauchen wir ein in ihren geistigen Raum.

In August 2022, the text-to-image artificial intelligence (AI) Stable Diffusion was released in a private corner of the internet. It is the most advanced AI of its kind to date. This program allows users to generate images based on words they provide. Let’s dive into its mental space.

W sierpniu 2022 roku w internecie, w prywatnym obszarze, udostępniono sztuczną inteligencję Stable Diffusion typu text-to-image. Jest to najbardziej rozwinięta sztuczna inteligencja tego typu do tej pory. Program pozwala użytkownikom generować obrazy na podstawie podanych przez nich słów. Zanurzmy się w jej mentalną przestrzeń.

Arthur Chopin

Chopin, geboren 2000 in Rethel/Frankreich, studierte Filmpraxis und Ästhetik an der Universität Paris 1, bevor er im Alter von
20 Jahren in die Regieabteilung von La Fémis wechselte. Sein Dokumentarfilm 512x512 (2024) wurde für bedeutende Filmfestivals
ausgewählt, darunter Visions du Réel, Nyon; Festival International du Court Métrage de Clermont-Ferrand; und IndieLisboa, Lissabon.
Sein im dritten Jahr entstandener Film Héliogabale (2024) wurde außerdem für den Wettbewerb des Clermont-Ferrand Festivals und
den Internationalen Wettbewerb des Poitiers Film Festival ausgewählt. Chopin lebt und arbeitet in Paris.

Arthur Chopin, born in 2000 in Rethel, France, studied cinema practice and aesthetics at University Paris 1 before joining the Directing Department of La Fémis at the age of 20. His documentary 512x512 (2024) has been selected for major film festivals including Visions du Réel in Nyon, Festival International du Court Métrage de Clermont-Ferrand, and IndieLisboa in Lisbon. His third-year film Héliogabale (2024) was also selected for competition at the Clermont-Ferrand Festival and in the
International Competition of the Poitiers Film Festival. Chopin lives and works in Paris.

Arthur Chopin, urodzony w 2000 roku w Rethel we Francji, studiował praktykę filmową i estetykę na Uniwersytecie Paris 1, a następnie w wieku 20 lat dołączył do wydziału reżyserii uniwersytetu La Fémis. Jego film dokumentalny 512x512 (2024) był prezentowany na najważniejszych festiwalach filmowych, takich jak Visions du Réel w Nyonie; Festival International du Court Métrage w Clermont-Ferrand; oraz IndieLisboa w Lizbonie. Jego film z

trzeciego roku, Héliogabale (2024), był również nominowany do Konkursu Festiwalu Filmowego w Clermont-Ferrand oraz Międzynarodowego Konkursu Festiwalu Filmowego w Poitiers.
Chopin mieszka i pracuje w Paryżu.

Via Dolorosa

Rachel Gutgarts, France, 2023, 11‘, Hebrew

Zwischen Drogenabhängigkeit, ersten sexuellen Entdeckungen, religiösen Halluzinationen und ständigem Kriegszustand sucht die Filmemacherin ihre verlorene Jugend und flaniert durch die steinharten Straßen Jerusalems.

Amid drug addiction, first sexual discoveries, religious hallucinations, and a constant state of war, the filmmaker searches for her lost youth, wandering the unforgiving streets of Jerusalem.

Między uzależnieniami od narkotyków, pierwszymi odkryciami seksualności, religijnymi halucynacjami a ciągłym stanem wojny reżyserka poszukuje swojej utraconej młodości, snując się po twardych ulicach Jerozolimy.

Rachel Gutgarts

wurde 1992 in Jerusalem geboren und absolvierte die Abteilung für
Animation an der Bezalel Academy of Art and Design in Jerusalem mit Spezialisierung auf experimentelle Techniken und animierten
Siebdruck. Ihr Abschlussfilm A Love Letter to one I made up (2017) wurde auf zahlreichen Film- und Animationsfestivals weltweit gezeigt.

Rachel Gutgarts was born in Jerusalem in 1992 and graduated from the Animation Department at the Bezalel Academy of Art and Design in Jerusalem, specialising in experimental techniques and animated screen printing. Her graduation film, A Love Letter to One I Made Up (2017), was screened at numerous film and animation festivals around the world.

Rachel Gutgarts urodziła się w Jerozolimie w 1992 roku i ukończyła wydział animacji w Akademii Sztuk Pięknych i Projektowania Bezalel w Jerozolimie, specjalizując się w technikach eksperymentalnych i animowanym sitodruku. Jej film dyplomowy, List miłosny do kogoś, kogo wymyśliłem (2017), był prezentowany na licznych festiwalach filmowych i animacji na całym świecie.

Ni Dieu Ni Père | No God No Father

Paul Kermarec, France, 2024, 12‘, French

In Abwesenheit einer Vaterfigur wendet sich der Protagonist Google als unerwartetem Mentor zu. Vom Erlernen alltäglicher Aufgaben wie Rasieren bis hin zum Entdecken tieferer Kenntnisse wird der Algorithmus zu weit mehr als einer einfachen Suchmaschine und verwischt die Grenzen zwischen Realität und Künstlichkeit.

In the absence of a father figure, the protagonist turns to Google as an unexpected mentor. From learning everyday tasks like shaving to exploring deeper knowledge, the algorithm becomes far more than a simple search engine, blurring the boundaries between reality and artificiality.

W obliczu braku postaci ojca, boheter filmu zwraca się do Google jako niespodziewanego mentora. Od nauki codziennych czynności, jak golenie, po odkrywanie głębszej wiedzy, algorytm staje się czymś więcej niż prostą wyszukiwarką, zacierając granice między światem realnym a wirtualnym.

Paul Kermarec

geboren 1998, wuchs im Osten von Paris auf und absolvierte sein Abschlussjahr an der École Nationale Supérieure d‘Art de Paris-Cergy. In seinen Arbeiten beschäftigt er sich mit Identität und Selbstkonstruktion. Dabei greift er auf Alltags- und Kindheitsräume zurück und reflektiert gleichzeitig den psychischen, physischen und geografischen Wandel.

Paul Kermarec, born in 1998, grew up in eastern Paris and is in his final year at the École Nationale Supérieure d‘Art de Paris-Cergy. His work explores identity and self-construction, drawing on everyday life and childhood spaces while reflecting on psychological, physical, and geographic transitions.

Paul Kermarec, urodzony w 1998 roku, dorastał na wschodzie Paryża i ukończył ostatni rok w École Nationale Supérieure d‘Art
de Paris-Cergy. W swojej twórczości zgłębia tożsamość i samokonstrukcję. Czerpie z przestrzeni życia codziennego i dzieciństwa, jednocześnie zastanawiając się nad zmianami
psychologicznymi, fizycznymi i geograficznymi.

Ship of Fools German Premiere

Alia Haju, Germany, 2023, 29‘, Arabic

Alia ist eine libanesische Frau, aufgewachsen im Angesicht von Krieg und Vertreibung. Sie sucht Freiheit, findet sie nicht und befreundet sich mit einem Möchtegern-Superhelden Beiruts namens Abu Samra.

Alia, a Lebanese woman growing up amid war and displacement, searches for freedom but cannot find it. On the shores of Beirut, she forms a friendship with a would-be superhero named Abu Samra.

Alia dorastała w cieniu wojny i przymusowego przesiedlenia w Libanie. Poszukując wolności, której nie znajduje, nawiązuje przyjaźń z aspirującym superbohaterem o imieniu Abu Samra na obrzeżach Beirutu.

Alia Haju

wuchs zwischen Wien und Beirut auf und schloss 2014 ihr erstes Studienjahr an der American University of Beirut im Libanon ab. 2021 erhielt sie ihr Diplom in Dokumentarfilmregie von der Filmakademie Baden-Württemberg in Ludwigsburg. Ihr erster abendfüllender Dokumentarfilm "Kash Kash" feierte seine Weltpremiere beim CPH:DOX in Kopenhagen. Er gewann den NEXT Award für den besten Debütfilm, den First Steps Award für den besten deutschen Newcomer-Dokumentarfilm, den Goldenen Frosch bei Camerimage und den Deutschen Dokumentarfilmpreis des SWR. 2024 nahm Lea Najjar am Programm „Berlinale
Talents“ teil.

Lea Najjar grew up between Vienna and Beirut and completed her first year of studies at the American University of Beirut in
Lebanon in 2014. In 2021, she received her diploma in Documentary Film Directing from the Filmakademie Baden-Württemberg in
Ludwigsburg. Her first feature-length documentary, Kash Kash, premiered at CPH:DOX in Copenhagen. It won the NEXT Award for
best debut film, the First Steps Award for best newcomer documentary in Germany, the Golden Frog at Camerimage, and the SWR German Documentary Award. In 2024, Lea Najjar participated in the ‘Berlinale Talents’ program.

Lea Najjar dorastała między Wiedniem a Bejrutem i ukończyła pierwszy rok studiów na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie
w Libanie w 2014 roku. W 2021 roku uzyskała dyplom z reżyserii filmów dokumentalnych w Filmakademie Baden-Württemberg w
Ludwigsburgu. Jej pierwszy pełnometrażowy film dokumentalny „Kash Kash” miał swoją światową premierę na festiwalu CPH:DOX w Kopenhadze. Zdobył nagrodę NEXT Award dla najlepszego debiutu,
nagrodę First Steps Award dla najlepszego niemieckiego debiutu, Złotą Żabę na Camerimage oraz Nagrodę SWR dla Niemieckich
Filmów Dokumentalnych. W 2024 roku Lea Najjar brała udział w programie „Berlinale Talents”.

Ermöglicht durch die Unterstützung des Deutsch-Französischen Bürgerfonds.

Made possible with the kind support of the German-French Citizen Fund.

Realizacja możliwa dzięki wsparciu Niemiecko-Francuskiego Funduszu Obywatelskiego.

zurück